MEVZU DERİN

Cenaze Yemekleri

DOÇ. DR. İBRAHİM BAYKAN

Tüm eski geleneklerimizde olduğu gibi; cenaze geleneklerimizi de bozdular.

Cenaze evine en yakın komşu ve akrabaları bu acılı günlerinde acılarını paylaşmak ve onlara destek olmak amacıyla Üç Gün yemek götürülürdü.

Amaç cenaze çıkan ev sakinlerinin bu acılı günlerinde el ve kollarının kırık olacağının bilinmesiydi. Şimdilerde bu gelenek unutuldu tam tersi; konu, komşu ve akraba cenaze evinde ikram bekler hale geldi.

Zavallı cenaze sahibi de bu telaşe ve acı içerisinde hazırı seçti ve kıymalı pide sektörü de burada yerini aldı. Kimse düşünmedi ki; insanların buna yetecek ekonomik güçleri var mı diye.

Sırf bunun için bankalardan ihtiyaç kredisi çekenleri bile duyduk; yazıklar olsun. Geçmişte bir yakınımın cenazesi için memleketim Aksaray’a gittiğimde bunun daha da vahimini gördüm. Cenaze namazını kıldık; mezarlığa gidip cenazemizi defnettik ve oradan cenaze evine gittik.

Tüm bu faaliyetimizde kalabalık bir gurubun bize eve kadar eşlik ettiğini gördüm ve dikkatimi çekti yakınıma; bunları ben tanıyamadım; bizden birileri mi dedim. Yakınım; yok abi dedi bunlar Ulu Caminin önünde cenazeleri bekler ve eve kadar gelir kıymalılarını yiyip giderler dedi.

Bu ve benzeri olumsuzluklarda rahatsız olan bazı duyarlı iller bu cenaze yemek işini yasaklamışlar.

Örneğin;

Isparta’nın bazı köylerinde muhtarların girişimiyle yasaklanmış ve eski geleneğimize dönülmüş. Buradan Diyanet İşleri Başkanına sesleniyorum; Cuma hutbelerinde bu konuya değinerek acilen eski sisteme dönülmesi sağlanmalıdır. Aksi halde hem ölüye hem de diriye büyük vebal ve saygısızlık olacaktır.

Sevgi ve Saygılarımla