ANKARA'DAN

Yolumuz gurbete düştü

İBRAHİM UYSAL

Son günlerde, aylarda ve hatta son yıllarda ki gençlerin yurtdışına gitme çabaları artık gizlenemez bir hale gelip, sık sık haberler ce sosyal medyada yer almaya başlayınca, Ali Ekber Çiçek'in eskiden bütün otobüs terminallerinin gözde plaklarından olan, 1969 yılında piyasaya çıkan "Yolumuz Gurbete Düştü" plağı aklıma geldi.

Gerek öğrencilik yılları Antalya'dan Ankara'ya geliş gidişlerde, gerekse de azıcık "gezip-tozmaya meraklı" olduğumdan, gittiğim yerlerin otobüs terminallerinde türküyü duyar, sözleri ve melodisi ise bir kulağımızdan girer diğerinden çıkardı.

Çünkü, "Gurbet" diye bir kavram yoktu ki usumda. Hani bir zamanlar Trabzon Spor Şampiyon olunca, "Bize her yer Trabzon" denirdi ya, o zamanlar bana da her yer Ana-Baba toprağı Antalya idi

Birinci Sanayi Devrimi dönemi olarak anılan 1870-1913 yılları arası, Birinci Dünya Savaşı denilse de, PAYLAŞIM SAVAŞI bitmiş; özellikle çelik üretim yöntemlerinin geliştirildiği, elektrik, içten patlamalı motorlar, Atlantik-ötesi telgraf, radyo gibi iletişim olanaklarının öne çıktığı dönem, "İkinci Sanayi Devrimi"ni başlatmış ve sonucunda da, İkinci Dünya/Paylaşım Savaşı yaşanmıştır.

Bu sürecin ardından özellikle Almanya büyük sanayi yatırımlarına yönelmiş ve çok büyük bir iş gücüne gereksinim duymuştur.

Avrupa'ya en yakın iş gücü kapısı da Türkiye olduğundan, 30 Ekim 1961'de Almanya ile Türkiye arasında imzalanan işgücü anlaşması 1973 yılına dek ülkemizden yaklaşık 800 bin kişi Türkiye ile Almanya arasında işgücü anlaşmasının imzalanmasının üzerinden tam 60 yıl geçti. İmzanın atıldığı 30 Ekim 1961'den Almanya'nın göçmen işgücü alımını durdurduğu 1973 yılına dek yaklaşık 800 bin kişi Türkiye'den Almanya'ya çalışmak üzere göç etmiştir.

Bunlar resmi yurt dışına göçlerdir. Bir de, 12 Mart 1971, 12 Eylül 1980 darbeleri ile özellikle sol sosyalistlerin yurt dışına kaçışları ve göçleri vardır ki, bu da başka bir yurtdışı göcümüzdür.

Sonra ki yıllarda da benzer sebepler ile yurt dışına gidişler olmuştur ama, son yıllarda yaşanan kadar nitelikli ve sayısal göç, hiç kimsenin "göz ardı" edemeyeceği, etmemesi gerektiği bir göçtür.

Özellikle "24 Ocak 1980 tarihli Ekonomik İstikrar Paketi" adı altında, ülke ekonomisi ve toprakları uluslararası sermayeye peşkeşe açılmış ve çok üzgünüm ki, 2020'li yıllardan sonra da, bu kez yaşatılan ekonomik ve sosyal süreçlerden dolayı, eğitimli ülke gençliği bu kez de, uluslararası iş piyasasının önünü atılmıştır.

Artık olay o kadar ayyuka çıkmış ki, iktidarın en yetkilileri bile, giden gider, bize gelenler (ki Orta Doğu/Suriye/Irak ve Asya/ Afganistan/ Pakistan/ Türk Cumhuriyetleri) bize yeter denilecek kadar olay ileriye taşınmıştır.

Özellikle Ukrayna-Rusya Savaşından sonra, Dünyamızda hiç bir şey asla eskisi gibi olmayacaktır. İster Üçüncü Dünya/Paylaşım Savaşı denilsin ya da denilmesin, dünyanın yeni bir talan dönemine girdiği ve gireceği kesin.

Nereden mi anlaşılıyor.

İlk olarak yaşadığınız ya da gittiğiniz şehirlerin cadde ve sokaklarına iyice bir bakın, rengarenk tenli ve giysili insanlar göreceksiniz. Daha da ilerisi, iş yerlerinde ucuz işgücü olarak çalışan insanlar ile karşılaşacaksınız.

Akdeniz ve Ege sahillerine habire turistik tekneler, yatların yanaştığı, emlakçıların ha birer satılık arsa, tarla tokat aradıkları haberleri gittikçe yaygınlaşıyor. Umarım bir gün size de gelir.

Sakın, "ülkeyi yönetenlerin bu ülkede vergisini veren, askerlik gibi yurttaşlık görevlerini yapan yurttaşların iş gibi sorunlarının yetkililerce çözümlenmesi gerekmiyor mu?" gibisinden saçma sapan bir soruyu da bana sormayın emi!..

Günümüz dünyasında artık "at izi, it izine karıştığından Churchill'den tutun Hegel'e, oradan geçin hadislere kadar atfedilen "Her millet layık olduğu şekilde yönetilir" sözü ne kadar da doğru.

"Her koyun, kendi bacağından asa, asa" geldik, et fiyat artışlarının sebebinin fukaralığın sonucu, et kuyruklarına kadar.

Her yer bu kadar aydınlık ve her şey bu kadar açık ve aleni iken, sadece kendini düşüne düşüne gidenler ile nereye varılacağını görmek için umarım kafamızı duvarlara çarpmaz, dizlerimizi dövmeyiz!..