ANKARA'DAN

DALGIN VE DARGINIM BU ARALAR

İBRAHİM UYSAL

Bu günler dalgınım, dargınım hem kendime, hem de herkese.

Sanmayın ki depresyondayım, yok yok. Bayram geliyor diye yine güneydeyim. Hava ılık, ağaçlar çiçek açmaya başlamış. Çayır, çimen kara toprağın altından fışkırıyor özgürlük şarkıları gibi; memleketimin gençleri, yaşlıları ve duyarlı insanlarına özenircesine!..

Hani güngörmüşler keyifleri yerinde olduğu zamanlar derler ya, "şiir gibi yaşıyorum/z" diye, işte aslında ben de öyleyim ama bir yere kadar. Bu da benden kaynaklanmıyor.

Tam da Cemal Süreya'nın yıllar öncesi dediği gibiyim.

"Uçmak için kuş olmak gerekmiyor,/ küçük sevinçler olsun yeter.", evet ya işte o yüzden şiir gib yaşıyorum diyorum ama her şey ben de bitmiyor ki!.. Ozanın dizeleri gibi:

"Ve insan,/ En çok kimde kaldıysa, /En çok O'ralı oluyor... ... ...."

Bana gelince ise, yine dizelerde ki gibiyim.

"Dalgınım;/ Dalıp dalıp gidiyorum bu ara,/ Neyi nereye koyduğumu unutuyorum./ Dargınım;/ Kırıla döküle gidiyorum bu ara,/ İnsanlar o kadar acımasız ki;/ Kimi nereye koyduysam bulamıyorum..."

Evet "nokta" ya, nokta; kimi, neyi nereye koyduysak bulamıyoruz.

Bazı televizyon kanalları ve gazeteler, internet ortamında sosyal medya yürek burkan, yakan haberler ve insan resimleri ile dolu.

Bahar, ah bahar ne güzel mevsimidir. Çiçekleri açar, insanları özgürleştirir, yollara, kırlara döker. Ben güngörmüşlerin lafı diye bilirdim ki, bir yazıda okumuştum; besteci, opera sanatçısı, geleneklerine bağlı kalarak operetleri 1930'lu yıllarda ilgiyle karşılanan ve sevilen, "Operet Kralı" olarak da anılan Muhlis Sabahattin Ezgi'nin (1889-Adana/ 1947-İstanbul) dizeleri ""Nisan mayıs ayları gevşer gönül yayları" olsa da, sanırım bu aralar herkesin gönül yaylarının gevşemesinin tersine, sinir yayları gerilmiş.

Bu aralar ülkenin bir çok meydanında, caddesinde toplumun her kesiminden insan sokaklarda. Katılanların da her birisinin yüklediği anlam başka, kenardan izleyenlerin de. Hele iktidar ve muhalefeti yönetenlerin bakışları ise, hani derler ya "Allah'a havale " etmek gerek.

Halka, yurttaşlara denilecek fazla bir şey yok. İktidardakiler zaten güç ellerinde olduğundan ne deseniz boşadır, çünkü her şey onlarca bilinir.

Az buçuk yönetim süreci yönetmiş ve o yollarından geçmiş birisi olarak iki kelam etmek gerek.

Bir kere yönetenlerin hem kendi durumlarını hem de yönettikleri süreçleri, ekiplerini ve kitleleri bir kez daha gözden geçirip, değerlendirmelerinde yarar vardır.

Hoş, o koltuklarda oturunca "her şey bilinir" ama yine de daha sonra "ah keşke" dememek için:

Bir kere kendilerinin, iktidar, muhalefet fark etmez, lider, yönetici olduklarının farkına varmalarında yarar vardır. Lider/yönetici, tüm süreç, yönettiği kişi/kurum ve olayların içinde olmaz, karışmaz; o her şeye bakar, yönetir, yapması gerekenlerin işlerini hakkı ile yapıp yapmadıkları ile ilgilenmelidir, yoksa, "onu öyle yap, bunu böyle yap" demek yöneticinin işi değildir.

Hacettepe'de Yönetim Yüksek lisansında bir derste, bir hocamın sözü beynime kazınmıştır. Temizlik işleri ile ilginenen bir yönetici, "temizlikçi kadar başarılıdır", çay ocağı ile ilgilenen bir yönetici, "çaycı kadar başarılıdır, oysa yönetici tüm bu kişi ve süreçleri yöneten ve organize eden kişidir."

İktidardaki ve muhalefetteki yöneticiler bir kez oturup kendi, durumlarını kontrol etmelerinde yarar vardır.

Halkın, yurttaşların seslerine doğru, sağlıklı ve önyargısız kulak vermeleri gerekmektedir.

Tabi halkın, yurttaşların da Demokrasiyi, bir seçim oyunundan öteye taşımalarında yarar vardır. Seçmek gibi bir hakları olduğu gibi, denetlemek, hesap sormak gibi de bir hak ve sorumlulukları vardır.

Evlerinde kim ne yaşarsa yaşasın, sokaklarda pislik akıyor ise, o koku herkesin burununa aynı gider, yol kenarlarındaki köpek pislikleri herkesin ayağını aynı kirletir, yok basmayayım mı dediniz, bir önceki basanın, nereye bastığını nereden biliyorsunuz?

Bu yüzden "at izinin, it izine karıştığı" bu günler, tam da Cemal Süreya gibiyim, neyi, kimi nereye koyduysam bulamıyorum artık!..

Dalgınım, Dargınım!..