Gelenekler; gelenekçilerce yıkılırken...

Hep söz ederim, gelenekçi bir Anadolu ailesinde doğdum, büyüdüm; her ne kadar okul nedeni ile o evde ömrümün çok kısa bölümü geçse de, bayramlar, seyranlar, düğünler, dernekler, yaz tatillerinin bir bölümü yinede orada geçmiştir.

--Bugünden bakılınca, ninelerimin La Fonten tarzı masallarının sonunda vermek istedikleri öğütler, kim kimin yanında nasıl oturur, yatar kalkardan tutunda, kim kimden bir şeyi nasıl istere kadar her şeyin bir kuralı vardı, gelenekler içinde.

--Daha ilk okula bile gitmemişken, bir şey istemeye gelen komşuya, insanların kendi aralarında konuşurken, biri birileri için "kör, topal, aptal vb" ön hitaplar ile konuşurlarken, ben avluya gelen birisine benzer bir şeyler söyleyince, bir daha olur ise kulağımın çekileceğini o zaman;

--Üniversitede okuyorsun, damarlarında delikanlı kanı var, "yerden alıp, havalarda yenilen" zamanlarda, üniversite kapanmış köye gelmişsin, ama işler çığrından çıkmış, herkes deli gibi sağa sola koşturuyor. Yetişilemeyen kısmına ise, amele (eskiden, işçi yerine tarım işçisine öyle denilirdi) götürülüyor tarlaya.

--O gün kuşluk vaktı yağmur yağdı ve işçileri ovadan/tarladan köye götürdüm. Öğle vakti yemek yenilecek ve avluda ki ek hanayda/ekmeklik de iki sini sofra kuruldu ve bana da bir desti ve bir de bardak verildi, amelelere su vereyim.

--Onlar yemek yiyor, onlarla ovadan gelen evin üniversiteli büyük oğlu, amelelere ayakta su vermek için bekliyor.

--Ben burnumdan soluyor belki de homurdanıyorum bu duruma. Neyse, yemekler yendi, yaz yağmuru dindi ve biz yine ameleler ile ovaya gittik.

--Akşam oldu eve geldik, baya da işler becerdiğimizden, akşam yemeğinde bana övgüler düzülmesini bekliyorum.

--Babam, "beyefendi, neydi gündüz o tavrın" diye, gündüz amelelere su dağıttığım sırada homurdanmalarımı duymuş ve belli de kızmış.

--Bana temiz bir fırça, eve kim gelirse gelsin, ister ağa ister amele, "eve gelen, evin misafiridir ve misafir gibi ağırlanır". Bir ders daha alınmıştı.

--Sonra "çirkin ördek yavrusu" olarak devlet bürokrasisinde dışlanarak maraba gibi çalıştırılsak da, orada "devlet adabını, devlet geleneğini, devleti" öğrenmiş ve pek sevmiştim.

--Sırf Hacettepe'de solcu olduğum için bile sürgün yediğim askere bile laf ettirmemiştim. Bizde, "kol kırılır yen içinde kalır"dı.

--Yetmez miş gibi, bir de "aç isen tok gibi, kir isen pak gibi ol"mak öğretimişti ve öyle olmak zorundaydık.

--Bütün bu saydığıma benzer şeyler bir çoklarınızcada yaşanmıştır. Bizi küçükken götürdükleri cami hocanın yanında bile "diz köser otururduk". Onu "can kulağı" ile dinlerdik.

--Yıllar sonra Babamı kırmayarak gittim bir "cuma namazı" sırasında, hocanın, "sen de nerden çıktın ta" bakışlarını hiç de unutmam. Bize, karşısında diz üstü oturtan hocalardan, "sen de nerden çıktın ya" dercesine bakan hocalara gelmiştik.

--Devlet kutsaldı ve bizim ailemiz idi. Orta okul yılları, okula yakın bir yerde evi olan ve biraz da "saf" bir çocuk vardır, kim öğretmiş ise, el kol hareketleri ile süslediği "devlet benim hem anam, hem babam" diyen ve aramızda olmayan Ahmet'i gözleri nemli anımsarım.

--Sık sık örneklediğim Nefes filminin "sen uyursan herkes ölür" sözlerini ise yinelemeye bile gerek yok.

--Atatürk'ün kurduğu Devlete ve Cumhuriyete ve bunların aile dahil bütün kurum ve kuruluşlarına, fabrikalarına, ormanlarına bakıyorum darmadağın. Talan edilmiş. Yen "trend" ile "ÇÖKÜLMÜŞ", el konulmuş, yok edilmiş. Hem de gelenekçiler ve "Mülk Allahındır" diyenlerce.

--Cumhuriyet kurulmuş, herkes büyük çoşku içinde, onuncu yıl kutlamaları yapılacak. Ve Atatürk kendisi için hazırlanan sözleri beğenmez. "O, sizden/içinizden birisidir" sözünü afiş olsun ister.

--Dahası, bir köylü Atatürk'e küfür ettiği için Mahkemeye verileceğini Atatürk'e duyururlar, Atatürk sorar, "neden küfretmiş".

--Gazete kağıdına tütün sardığı için.

--Atatürk yanındakiler sorar, "aranızda gazete kağıdına tütün sarıp içineniz var mı? Yanıt "yok"yur ama, Ata sürdürür, "ben içtim. Çok berbat bir şeydir. O köylüyü de mahkemeye vermeyin, gazete kağıdına tütün sarmaktan kurtarın"

--Başta Atatürk olmak üzere yurtseverlerin çabaları ile Cumhuriyet ve Demokrasi ile taçlanan ülkemizin geldiği duruma bir bakar iseniz, ne durumda olduğumuza siz karar verin.

--Bir zamanlar "sayın fethullah gülen hocaefendi" ile kol kola yürünüp, "ne istenildi ise verildi" diye sistem edilirken, şimdi herkes tu kaka "fetöçü" denilip çıkılıyor işin içinden . Allah akıl fikir versin.

--Yetmedi, yine dün kol kola "kuzu sarması" olunan Sedat Peker, bugün oldu, "mafya babası". Bir milletvekiline,bu mafya babasının para verdiğini, hükümetin bir bakanı açıklıyor.

--Ayasofya'yı İngiliz İşgalinden kurtaran Mustafa Kemal'e, bu devleti ve cumhuriyeti kuran Atatürk'e saldırı ile başladı geleneksel ihanet.

--Bize, geleneksel olarak, terbiye olarak kutsallara söz ederken iki kere düşün diyen hocalar/imamlardan, geleneklere, devlet kurucularına küfreden zavallılara kadar geldik.

--Allah bu millete, bu gelenekçilere "akıl fikir versin".

--Söylenecek ne kaldı ki!..