Çay Borcu

Doğanın güzellikleri, gezeceğimiz yerlerin özellikleri. Akdağ dağcıların komşu kapısı.

Ayrı iklimlerde de dostluklar kurulur. Toplumda az olan, İpekten atlas dokunur. Dostlukta buluşmak, Erdem olsun, varsın adı güven olmasın, Ogün olsun, adı kamil konulmasın. Ölçü iki yerde vurulur, bir yolculukta, bir de çilingir sofrasında. Dönüşümüz Sütleğen olursa çay sözü verilmiş Patara’da. Ne Sütleğen’den geçtiler, ne de çaydan vazgeçtiler. Bu söz 15 ay hep hatırlatıldı. Bu işe başkaları da katıldı. Sütleğen’de çay bahane, havası şahane. Söz aramızda kalsın, ben yazayım kimse okumasın.

Tarih 9 Haziran 2013 Pazar. Yedi kişi, saat yedi’de buluşur. Antalya yolun başı. Güneş gökyüzünde, biz yeryüzünde, gidiş batıya. Doğa sevgisi, içimizde çiçekler açar. Yedi kişi yola çıkar. Korkuteli’de ilk mola, tekrar çıkılır yola. Biz biliriz bizi, yazıyorum okuyan’ da tanısın hepimizi. İki araba, kaptanlarımız Cengiz İncesu, Veysi Tatlı. Rehberimiz Giray Ercenk. Gönül sofrasındakiler Dr. Şakir Yılmaz, Metin Atasayar, Erol Sarı. Ben mi, yazımın sonunda adım yazılı. Geçtiğimiz yerlerde durduk durduk tarihi dinledik. Gömbe'de ihtiyaç molası verdik. İhtiyaç molası, uzun yol kaptanlarının söylediği anlamda değil, yiyecek ihtiyaçlarımızı aldık. Arabalar çalıştı, tekerlekler dödü, hedefe yüründü.

Çayboğazı göletini geçtik, Sinekçibeli'ndeyiz. 70 yıl önce, tek ev Sinan Amcayı hatırladım. Değirmenderesi’nde değirmenler vardı. Çocukluğumda ilk çeteleyi orada görmüştüm. Değirmenderesi, Kıbrıs kanyonunun başı. Kartal Gölü’nden Demre’ye kadar çevrenin suyunu denize taşır. İşi zor mu dersiniz? Alıtaşı’ndan durmadan geçtik. Adına bir söylence yakıştırılmış. Hz. Ali ile buluşturulmuş. Sütleğen Akdağ’a sırtını dayamış. Hani arkasında dağ gibi destek sözü buradan mı geliyor? Doğuda susuz dağı, güneyde Katran dağı. Durduğumuz yer, benim baba yurdu. Köyün Pazar yeri az ilerde. Bizi bacımın oğlu Zafer karşıladı. Plan yapıldı, yemek orada yenecek. Aldıklarımızı bıraktık. Veysi Bey ön hazırlığı yaptı. Zafer çay teklifinde bulundu, kabul edilmedi. Neymiş efendim? Mehmet Bey Sütleğen’de çay sözü vermiş, borcunu ödesin dediler. Benim Patara’da çay sözü verdiklerimden iki kişi var. Diğer beş kişiye de ne oluyor?

Kıvırmadım, Pazar yerine geçtik, çayları söyledim. İçildi ödemeye gelince yolum kesildi. Benzetmede hata aranmaz, meydanlarda yürüyenlerin polis yollarını kestiği gibi. İki kişnin şahitliği ile adam asılır. Olmadı bu dediler, çay borcun baki. Oldu, benim çay borcum, çay borcu. Planda İslamlar köyüne gitmek var. Yollardayız, doğa güzel hava temiz ve dillendirici yanı yamaçları örten sedir, çam ormanları. Doğanın ressamı güzel çalışmış. Belmuğar’dan sonra iniş başladı. Alacaışık’tan gerisi, keskin viraj, bozuk yol. İslamlar, Sütleğen’den tahmini 30 Km. İslamlar’a indik koca çınarın dibinde durduk. Yaşı bilinmiyor. Arkasında bir değirmen yıkığı. Çınar beni salmadı, arkadaşlar çalışan su değirmenini aramaya gittiler. Az sonra lanet okuyarak döndüler. Değirmenci değirmenin kapısını açmamış. İslamlar Nasıra köyü mü?

Acaba, içerde silah mı depolanıyor, zehirli madde mi paketleniyordu. İstemesek de akla geliyor. İslamlar’da göze batan dört köşe küçük yapılar, polis kulübesi gibi. Alnında mescid yazıyor. Kaçakcılığa işaret yorumu yapılabilir. Yahut hristiyan özenti şapeller. İslamlık paravan, şirkte buluşanlar burada mı? Baba yurduna döndük. Saat 14.30, açlık başımıza vurdu. Güller altında masamız, sofra kuruldu. İçimizde soyadı Tatlı olan arkadaşımız hizmette. Yadımcıları Zafer ve hanımı. O arada, 3 yaşlarında küçük kız bizi oyaladı. Soframız özeldi, güzeldi. Fazla işlemeyeceğim çünkü bardaklarda içki var. Alınan gocunan olur. Topluma çapulcu diyenlerden korkulur. Adım Mehmet, yazsam kopmaz kıyamet. Bir çaya Sütleğen gezisi böyle geçti.