Yalnızlaştım

En güzel şeymiş yalnızlık... Yaşadıkça anladım.

Etrafında dolaşıp sadece senin çıkarların için yaşamak zorunda olduğumu bildiğimde

Yanımda oturup derdimi dinleyip yanımda ayrılınca başkasına anlatarak keyiflendiğinde

Yalanlarını anlayıp hala devam eder mi ki dediğimde ve hala buna devam ettiğinde

Kimse kimseyi sevmek zorunda değil, ama sever gibi yaptığında

Ümitlerimi, hayallerimi dinleyip destek gibi görünüp ardından dalga geçtiğinde

İyi bir insan olduğunu düşünüp kötü biri olduğunu hissettiğimde

Varlığının bana güç verdiğini zannedip aslında vermediğinde

Umursar sandığım zamanlarda umurunda olmadığımı anladığımda

Seninle yaşamak istediklerimi sana anlatırken beni dinlemediğinde

Onca çok değer verip değer görmediğimde

Dürüst olup aldatıldığımı fark ettiğimde

Kimseyi kırmamak için kelimelerime bile dikkat ettiğimde, ama hep kırıldığımda

Bir kez olsun, bu defa da benim de istediğim olsun dediğimde

Hedefime ilerlerken benim yanımda olmak yerine asla olmaz o iş dediğinde

Rengarenk görürken ben gökyüzünü, senin hala gri gördüğünde

Zamanın büyüsü bizim ellerimizdeyken senin korkularını hissettiğimde

Benim gözlerimde hala umut varken sana baktığımda öldüğünü gördüğümde

Kocaman bir yürek taşırken ben, senin yüreğinin olmadığında

Günlerdir aklımın bir kenarında olan düşüncelerden kurtulup, gerçekleri anladığımda

Ellerini tutup güçleneceğim derken ellerinin uzaklaştığını gördüğümde

Veee

İnsan gibi yaşayıp, cesur bir kadın olduğumu anladığımda;

Sizden vazgeçtim.