Gülümseyin

Geçen hafta babam rahatsızlanmış onu kardiyolojiye götürmüştüm. Doktor anjiyo olması gerektiğini söyleyince üzülmüştüm. Kendi hastalığımı bir şekilde atlatıyordum. Hayat bu inişleri çıkışları olacak. Muhakkak bir yerlerimiz ağrıyacaktı. Hasta olan babam olunca hassaslaşıyorum daha da ötesi taşikardi oluyorum. Kalbim yerinden fırlayacak gibi çarpmaya başlıyordu. Böyle bir durumda işten çıktım, babamı aradım ama telefona anamla konuştum. Biraz dalgın biraz üzgün yürürken yolda babam yaşlarına çok sevimli bir amca ile karşılaştım. Söylediklerini sosyal medyada da paylaştım.

Şöyle bir konuşma geçti aramızda:

-Güzel hanımefendi bakar mısın?

-Buyurun

-Size nasıl seslendim.

-Güzel hanımefendi dediniz

-Evet, güzel hanımefendi. yolda yürüyor olsanız da gülmekten vazgeçmeyin. Deyince

Güldüm ben.

-Bak görüyorum iki yanağınızda kırmızı çiçekler açtı. Çatmayın kaşlarınızı. Gülmekten vazgeçmeyin. Gamsız hayatı şiar edinin, mutluluğa giden yol kendinizde

-Teşekkür ederim amca

Yollarımıza devam ettik

O kısa adımlarla devam etti yürümeye.

Bende yüzümde kocaman bir gülümsemeyle “ne güzel insandı öyle mutlu etti beni melek gibi” diyerek yürüdüm.

Çok hoşuma gitmişti söyledikleri.

Beni o karamsar ruh halimden çıkartmıştı.

İşe gidip gelirken rastlar mıyım amcaya diyerek bakınarak yürüyorum kaç gündür.

Keşke fotoğrafını çekseydim.

Böyle kaç insan kaldı ki memlekette

Umut dolu, sevgi dolu.

Bir hafta sonra aynı noktada karşılaştık bugün amcayla.

Onu görünce gülümsedim.