Sevgi Dili

Evet büyüklerimizle ilgili çok şey paylaştık. Ben de dâhil, çok eğlendik. Ama bu onlara şiddet göstermek için değildi ki! Her şeyin b…okunu çıkardığımız gibi bu işin de b..okunu çıkardık.

Onları korkuttuk, yeri geldi ağlattık. Onlar buna üzülürken biz kahkaha attık. Neden her şeyin aşırısına kaçıyoruz. Neden bu cehalet, neden?

Sevgili okurlar gelin; sevdiğimiz, değer verdiğimiz, önemsediğimiz insanlara, büyüklerimize, onların ne kadar değerli olduklarını hissettirin. Onlara bu kaba davranarak değil, sevgi diliyle anlatın.

Annem kanser hastası olduğu İçin hiç sokağa çıkmıyor. Babam ilk zamanlarda çıkıyordu ama o da neredeyse sokağa bir haftadır çıkamıyor.

Annem aradı bir hafta önce, babamı bize şikâyet etti, ‘sokağa çıkıyor’ diye.

‘’Ben babanızı evde tutamıyorum, sürekli bir bahane bulup dışarıya çıkmak istiyor.’’

Ne diyebilirsin ki değil mi baban!..

 Sana yol göstermesi gereken o.

Sana dışarı çıkma gerekmedikçe, dikkat et demesi gereken o.

Ama maalesef insan büyüdükçe küçülürmüş onu öğrendim. Canım babam.

Onu nasıl ikna edebilirdim ‘dışarıya çıkmasın’ diye, ne yapabilirim düşündüm.

Çok kıymetlimdir.

Dert ortağım yoldaşımdır kendisi.

Daha sonra karar verdim, içimden geldiği gibi konuşmak istedim onunla.

 Ama babamın bahaneleri çok hoştu doğrusu, ya kızım ekmek yumurta kokuyor, ya başkasının tuttuğu poşette virüs varsa. En iyisi ben kimseye dokunmadan alır gelirim havası.

Evet, sıkıldılar haklı olarak, parkta oturmak istiyorlar. Ee mevsimde tam sokağa çıkmalık onları evde tutmak ne mümkün.

Aradım dedim ki babama: Canım babam biliyorsun sen benim kahramanımsın.

Dert ortağım yoldaşımsın. Kızının kahramansız kalmasını isterim misin?

‘Benim için çok değerlisin. Kızın için lütfen sokağa çıkma’ dedim ve babam o gün bu gündür çıkmıyor sokağa.

Lütfen büyüklerinize önemli olduklarını hissettirin.