Keloğlan ve diğerleri...

Keloğlan, Köroğlan, Karaoqğan, Akoğlan, Gökoğlan...
Hepsi bizim oğlan.

Bir süre önce cam piramit fuar alanı yakınında silikondan  Keloğlan figürüninin kırık- dökük- solmuş dikitine  üzülüp , onu ve diğer masal- destan ve kahramanlarını böylesi kolay tüketim malzemesiyle hafizalardan yok etmeyip; sonsuzluğa evriltmek üzere sanata edebiyata katalım önerimi  bu sayfalardan biz  yetiskinlere mesel etmiştim.( bknz. iki yazı önce) 
Heykel bile denemezdi o şeye..

Silikondan bir boyalı nesne.

Dünyamızı plastik, silikon kapladikca algımızda ucuzlayip basitleşiyor; binlerce yıllık kültür kodlarımızı sanal algılarin tuzaginda av etmemeliyiz.

Bu duruma öz'den  bakarsak, av ettiğimiz kendiligimizdir.

Keloğlan gibi Karacoglan, Köroğlu ve diğer destan masal kahramanları birer ruhsal karakterdir özde.
 
Türk dünyasının neresine gitseniz bu adlarda kahramanları işitir, okur hatta görür, yaşarsınız.

Yaşarsınız evet...

Bu karakterler, tüm yerleskelerde orada yaşadığı soylenerek sahiplenilir.
Toroslarda, bu gün hala Ögsüz( anasizlik bir tür yeryüzü akılsızlıgıdir)  çocuklara, başına bir "akıl-fikir  katan"  olmadığı anlamında  ögsuzun  başı kel kalmasın der çevresi.
Kel oğlan bir karakterdir, bir ruhtur.
Karac'oglan, Köroğlu hatta Gökoglan hepsi bir ruhsal karakteri tanımlar.
Binlerce yıllık Yörük Türkmen eğitim karakteridirler .
Türk dilinde Oqlan sadece erkek çocuğu değil, yetişme çağında karakter edindirmek uzere eğitilen kız veya erkek çocuklar anlamındadır.
Oq kelimesi, "Ok'ul" anlamında da var olduğu gibi ; ışık, yeryüzü bilgisi edinme anlamındadır.
Bu nedenle oquz,  üç ok, on ok gibi adlar almısizdir zaman içinde.
Tarihi, salt  bir rakamlar dizini savaşlar silsilesi değil, felsefik ve kültürel olarak okuduğumuzda bunları görmek zor değil.

Tarihimizi yenilgilerinden yola çıkarak, başkalarının bizi rakamsal dizin haline getirdiği sayfalardan çıkarip  bakmalıyız kendimize; o zaman, renklerle tanimlanan bu karakterlerin,
Psikoloji gibi kırılgan bir " bireyci "   karakter algisi degil, yücelme yolculuğunda  ruh edindirme yöntemi olduğunu;  Türk topluluğu karakter edindirme toplumcu anlayışının güçlü karakter orneklemleri olduğunu görürüz.

Onları kolay tüketim malzemesi  plastik- silikon heykellere dönüsturmeyip, günlük ucuz popüler söylemlerle hafızalarda çirkinlestirmeyip; Her birinin bizden olma bir ruhsal karakter olduğunu unutmadan ölümsüzleştirmek üzere, yeniden; sanat, edebiyat, ve eğitim içinde ortak Ulu Us'umuzu  güçlendirecek  örneklemlere evriltebiliriz.