Namus Temizleyicileri

Nesli tükenen mahluklar arasında yer almayan canilerden biri iki gün önce İzmir’in Bornova ilçesinde eşini öldürdükten sonra kaçtı. Nedense böyle bir özellikleri var. Önce kaçar bunlar. Yakayı ele verince de dilleri çözülür, bülbül gibi öterler. Enselenen cani de aynısın yaptı. Polise verdiği ifadesinde şöyle demiş: “İznim olmadan dışarı çıkıyordu. Namusumu temizledim.” Bu sapığın izin ve namus kavramları, hayvani duygularının ve düşüncelerinin bir eseridir.  Ona şunu sormak lazım: İzin belgesi mi veriyordun? Namusunu neden sabunla temizlemedin?

Elinde tabanca olunca caninin erkekliği kabarmış, kadına kurşun yağdırmış. Vücudu delik deşik olan kadının üç çocuğu var. Vücuduna isabet eden beş kurşun ile oracıkta yığılmış. Tüm müdahalelere rağmen hastanede ölmüş. Gözü dönmüş kuduz köpek gibi davranan cani polise aslında ifade vermemiş, gazel okumuş. Namusunu temizleyeceğine kanlı ellerini temizlemesi gerekirdi, ama pişman değil, o hala “Namusumu temizledim” diyor. Bunun gibileri sürüyle. Hepsini toplayıp eşek pazarında satsan beş para etmezler. Biz, onlarla yaşıyoruz, konuşuyoruz sohbet ediyoruz.

Namus temizleyicileri toplumumuzu kirletiyor. Bu pisliğe katlanmak zorunda kalıyoruz. Bu da diğer caniler gibi mahkemede hâkimin karşısına takım elbise ve kravat takarak çıkacak, iyi hal tiyatrosuna dönen mahkeme salonlarında rolünü oynayacak. Bu mahlukların bir de böyle bir hüneri var. Şu anda mahkemede rolünü nasıl oynayacağını tasarlıyor. Namuslu ve masum adam rolünü oynayacak. Karısının kendisini aldattığını, çocuklarını ise canından çok sevdiğini falan anlatacak. Mahkemede şov yaparak, birkaç yıl daha az ceza almaya çalışacak.

İdam cezası ne oldu? Bir ara neredeyse her gün konuşuyorduk. Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan, önüme gelirse imzalarım, demişti. İnsanın insan tarafından öldürülmesine karşıyım. Ama asıl bu yüzden idama karşı değilim. Karısını veya başkasını gözünü kırpmadan öldüren bu yaratıklar söndürdükleri hayatların bedelini neden hayatlarıyla ödemesin? Birkaç yıl yatıp çıkarım, düşüncesini yok etmemiz gerekiyor. Genel af olmamalı. Cezasını sonuna kadar çekmeliler.

Ne kadınsız ne de kadınla yaşayamayan namussuz ve şerefsiz erkek ordusu, var. Bunların ağzında namus ve şeref, çiklet gibi çiğnedikleri kelimelere dönüştü. Sadece kendi namusunu ve şerefini düşünen, ama başkasının namus ve şerefine değer vermeyen bu mahlukların aramızda yaşaması, bizim de namus ve şeref kavramlarımızı gözden geçirmemizi gerekli kılıyor. Kanunlar, toplumun değerlerinin göstergesi ve sonucudurlar. İnsanın yaşamına kıyanları insan sayıp, onlara yaşama hakkı tanırken, öldürdükleri insanları da düşünmeliyiz.

İnsancıl toplum olmak istiyorsak, insan gibi görünen bu canilerden arınmalıyız. Kanunlar canilerin hayatını düşündüğü kadar, onların söndürdüğü hayatların sahiplerini de düşünmelidir. Adalet, mahkeme salonunda icra edilen bir kurallar silsilesi olarak kalmamalıdır, aksine toplumun vicdanını rahatlatmalıdır.