"Azîz Valentin Günü"

14 Şubat Sevgililer Günü birçok ülkede kutlanır. Kökeni, Roma Katolik Kilisesi'ne dayanır. Valentine ismindeki bir din adamının adına ilan edilmiş bayramdır. Bu sebeple bazı toplumlarda "Aziz Valentin Günü" olarak bilinir. Valentine kelimesi, Batı medeniyetlerinde hoşlanılan kişi veya sevgili anlamlarındadır. Bildiğimiz Divan edebiyatında da sevgili-yar üzerine benzetmeler, Fuzuli'nin dizeleri bir hayli fazladır. Fakat kimi inanışlara göre de Valentine efsanedir. Geniş bakıldığında ya da irdelediğimizde veya eğri oturup doğru konuşursak eğer bizlerin kutladığı yılbaşını, yani yeniyılın gelişini christmas ile karıştırıp İsa'nın doğumu (25 Aralık) Noel kutluyoruz sanıp dinimize aykırı diye protesto edenler ne hikmetse Aziz Valentine gününde pek sessiz kalıyorlar. Aslında o da Noel baba değil, Ayaz Ata.
Türk, Altay ve Orta Asya mitolojilerinde, özellikle Kazak ve Kırgız Türkleri'nde ve Türkmenlerde Soğuk Hanı olarak tanımlanmaktadır. Mitolojilere göre kışın soğukta ortaya çıkan, kimsesizlere ve açlara yardım eden evliyadır.

Gelelim konumuza: tüketim hedefli günlerden biri işte Sevgililer Günü. Günlere anlam yüklemekteki amaç ortadadır. Söz konusu benzer günler dünyaca belirleniyor ama Türk zekâsı kıvraktır, kapitalizmin getirisi olarak elde kalanları bitirmek, ekonomiyi canlandırmak, bunu yaparken de tüketiciyi kazıklamak için daha yüzlerce gün uydurulabilir. Ekonominin adeta çöktüğü alım gücünün azaldığı, hatta olmadığı şu günlerde "sevgililer günü" özellikle işsiz gençlerimizi mutsuz edecek.
Ticari patlamaların yaşandığı, gül fiyatlarının on kat arttırıldığı, ekonominin canlandırıldığı (gerçi pandemi döneminde esnaflara bir parça da olsa soluk aldırıyor). Dayatmacı, şartlandırılmış, tek günle duyguları sınırlandırılan sevgi günü boş geliyor bana.

Günümüz kadın mağdurlarından yola çıktığımızda: Bir gün göstermelik sevenler yarın söverler, öbürgün döverler , diğer gün öldürürler. Savunmaları: "Öyle çok seviyordum ki, hatta ona her sevgililer gününde en sevdiği çiçekleri alıyordum sonra elimde kaldı!" derler.
Velhasıl: Ekmek derdinden sevgiyi düşünmeye zaman kalmışsa eğer kutlu olsun tabii ki!
Ama bence sevgi: çocukluktur.